"Hanka Bielicka. Umarlam ze smiechu", ksiazka, aut. Zbigniew Korpolewski, 2011r.
Ta ksiazka to jedna z rekomendacji redaktora Trojki - Michala Nogasia. Nietrafiona. Nie bylem fanem H.B. Przyczyna nie byla jednak roznica wieku, lecz rewiowo-estradowy rodowod jej wystepow, ktore ogladalem jesli trafialy do TV. W odroznieniu od swojej rownolatki i konkurentki - Barbary Kwitakowskiej, ktorej kibicowalem, H.B. funkcjonowala glownie na estradzie i Teatrze Syrena, podczas kiedy B.Kwiatkowska zaistniala w filmach, licznych kabaretach i sluchowiskach radiowych emitowanych na antenie Trojki.
Poza wspomniana rekomendacja, kolejnym podowem dla ktorego kupilem te ksiazke byla potrzeba przeczytania czegos lekkiego. Oczekiwalem lektury zabawnej z mnostwem anegdot. Opowiesci o kulisach zycia owczesnej
bohemy. Pikantnych kawalkow z czasow, kiedy nie bylo "celebrtek(ow)", byly Gwiazdy. Nic z tych rzeczy!
Ksiazka jest proba opisania fenomenu niekwestionowanej gwiazdy estrady jaka byla Hanka Bielicka. Problem polega na tym, ze jest to moim zdaniem proba nieudana. Autor - m.in. teksciarz Hanki Bielickiej ma pskudna maniere prowadzenia watkow, ktore rozwija, ktorych nie konczy. Odsyla czytelnika do
dalszej lektury, obiecujac poswiecic tematowi wiecej uwagi. Takich odwolan/przeniesien jest kilka. Ponadto Korpolewski z duuuuzym upodobaniem przytacza wlasne teksty, zaznaczajac przy tym, ze jest to zupelnie bez sensu, bo tekst sprawdzal sie w wykonaniu live przez H.B., a podany jako slowo pisane nie jest zbyt smieszny, tym bardziej sexy.
Teksty Korpolewskiego to 1/5 objetosci ksiazki (no, troche przesadzam)... Rzeczywiscie. Czytane nie bawia, zwlaszcza, ze sa juz dosc wiekowe...
Byc moze jest to ksiazka dla fanow H.B. Jednak tym bardziej oni nie znajda tutaj nic zaskakujacego. Mnie zostala w pamieci raptem jedna anegdota
z sopockiego Grandu.
Po skonczeniu lektury odnioslem wrazenie, ze Korpolewski sprzedal czytelnikom swoje teksty, za ktore juz raz wzial kase od Hanki Bielickiej. Nie dajcie sie nabrac!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz