To druga przeczytana przeze mnie ksiazka W. Cejrowskiego. Pierwszą była "Podróżnik WC", pierwsza ever napisana przez W. Cejrowskiego ksiazka, podczas kiedy "Wyspa na prerii" jest ostatnia.Nie będę się wypisywal na temat autora. Zrobilem to przy okazji "Pdróżnika WC".
Mam dla niego wiele sympatii i podziwu. Kolejna ksiazka podtrzymuje ten stan utwierdzając mnie w przekonaniu, ze W.C. to fajny gość. Ma do tego latwosc pisania o swoich wrażeniach dotyczących miejsc w których przebywa.
"Wyspa na prerii" nie jest ksiazka/reportażem stricte podróżniczym. Autor przy okazji obserwacji zycia mieszkancow południa USA dzieli się z czytelnikiem swoim swiatopogladem. Można się z nim zgadzać, można być przeciw, ale z pewnoscia nie można odmowic W. Cejrowskiemu zdolności obserwacji i poczucia humoru, które czynia z tej książki pogodna, usmiechnieta lekturę.
Przypadek sprawil, ze przeczytałem te ksiazke natychmiast po lekturze "Ameryka po kaWałku" Marka Wałkuskiego. Dzieki temu dostałem dwa rozne, dopelniajace się obrazy wspolczesnej Ameryki: białych kołnierzyków i czerwonych karczychów. Cecha wspolna książek i ich autorow jest to, ze te dwie, jakze rozne amerykańskie rzeczywistości przyjmują bezkrtycznie akceptując je, wręcz gloryfikując. Z pewnoscia można z ich opiniami dyskutować, mieć inne zdanie. Wiem, ze ci, którzy spędzili w USA sporo czasu nie sa tak bezkrytyczni w swoim widzeniu Ameryki i jej społeczeństwa.
Nie zmienia to faktu, ze "Wyspa na prerii" jest fajna lektura, która mogę polecić każdemu, kto nie ma alergicznej rekacji na jej autora.
Mnie się podobała.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz