"Zwiedzeni przez przypadek. Tajemnicza rola losowości w życiu i w rynkowej grze", aut. Nassim Taleb, 2004, książka

"Zwiedzeni przez przypadek. Tajemnicza rola losowości w życiu i w rynkowej grze", aut. Nassim Taleb, 2004, książka

Pierwsze polskie wydanie tej książki miało miejsce w 2020 roku. Wczesniej (także 2020) wydano w Polsce ksiazke tego samego autora "Czarny łabędź. O skutkach nieprzewidywalnych zdarzeń". Jej niedawna lektura była przyczyna dla której siegnalem po "Zawiedzeni przez przypadek", ksiazke, która uczynila Nassima Taleba uznanym autorytetem w dziedzinie losowości.

To nie jest latwa lektura. Autor jest erudytą. Chetnie udaje się na wycieczki w glab kultur antycznych, aby przywolac przemyślenia owczesnych filozofow. Ale te podroze to przyjemność w porównaniu z wiedza z obszaru matematyki, statystki, rachunku prawdopodobieństwa. Te dziedziny nigdy nie były (i pewnie już nie będą) moja mocna strona, wiec troszkę się meczylem. Tekst jest bardzo "gesty", naladowany trescia, wymaga dużej koncentracji. W moim przypadku konieczne było także dość czeste sieganie po smartfon w celu sprawdzenia obcych mi terminow, słów i pojec.

Żeby wytlumaczyc o czym wlasciwie jest ta ksiazka najłatwiej jest chyba posluzyc się parafraza ostatnich zdan z książki, gdzie autor przytacza anegdote, gdy ktoś leniwy zapytal rabbiego Hillela,
czy bylby w stanie nauczyć go Tory, podczas gdy on będzie stal na jednaj nodze (czyli w bardzo krótkim czasie). Odpowiedz-nauka-generator idei Tory brzmiała ponoc: "Nie rób drugiemu co tobie niemiłe - reszta jest komentarzem"...
O czym wiec jest ksiazka?
Jest o znaczeniu losowości w naszym życiu - reszta to komentarze i ozdobniki. :)

Pomimo tego, ze nie jest to lektura latwa, to ksiazke czyta się przyjemnoscia. Autor poza duuuza wiedza teoretyczna i co waznejsze praktyczną (był m.in traderem funkcjonującym na roznych rynkach finansowych) jest obdarzony takim poczuciem humoru (sarkazm, ironia, autoironia plus drobne szczypy, które można nazwac złośliwościami), który mnie bawi, powodując, ze lektura była latwiejsza, a do tego przyjemna.
Wiedza matematyczna, znajomość terminow ekonomicznych, statystycznych znakomicie ulatwia lekturę tej książki. Ale majac pod reka smartfon można sobie z tym poradzić, żeby w miare gładko podazac za przewodnia mysla autora, który dowodzi m.in., ze to przyjmujemy za zewnętrzne objawy geniuszu może być jedynie szczesliwym zrzadzeniem losu, a praca w pocie czola, zdobywane z trudem wyksztlacenie nie musza być przepustka do sukcesu.
Moim zdaniem - warto!

"Marksizm kulturowy. 50 lat walki z cywilizacją Zachodu" , aut. Dariusz Rozwadowski, 2018, książka

"Marksizm kulturowy. 50 lat walki z cywilizacją Zachodu" , aut. Dariusz Rozwadowski, 2018, książka


Te ksiazke dostałem w prezencie. Przeczytalem ja jakiś czas temu i chociaż moim zdaniem nie można zaliczyć jej do kategorii wybitnych, to jednak jej lektura nie była czasem straconym.
Bo czyż nie jest warto dowiedzieć się kim był duchowy ojciec Unii Europejskiej - Alterio Spinelli, autor "Manifestu Ventonete" - podstawy do stworzenia w Europie ruchu federalistycznego.
Nie mniej ciekawe są postaci Antonio Gramsciego i Gyorgy Lukacsa. Panowie bedacy teoretykami marksizmu niezależnie od siebie doszli do wniosku, ze przyczyna dla której swiat nie został owladniety powszechna rewolucja było przywiązanie do wartości chrześcijańskich. Tutaj warto zatrzymać się przez chwile nad ciekawym "eksperymentem" powstania Węgierskiej Republiki Rad (1919)  pod wodza niejakiego Beli Kuny, kiedy wegierscy komuniści poza oczywista nacjonalizacja przemyslu z zapałem zabrali sie za zmiane systemu edukacji. (Nazwisk, ciekawych faktow jest oczywiście znacznie więcej).
Eksport rewolucji się nie powiodl. Na drodze Armii Czerwonej skutecznie stanela Polska (1920) [szybki wtręt z innego zródła: wyobraźcie sobie, ze niejaki Charles de Gaulle jako młody żołnierz walczyl bedac ochotnikiem po polskiej stronie przeciwko bolszewikom], a sama ideologia zaczela trafiać w proznie, gdyż potrzeby owczesnego proletariatu zaczely być respektowane przez wlascicieli srodkow produkcji. Standard zycia robotnikow zaczal się podnosić, wykształcil się etos pracy, a możliwość bogacenia się w ramach systemu kapitalistycznego skutecznie zniechcala ich do przeprowadzenia rewolucji.
I wlasciwie w tym miejscu zaczyna się ksiazka Dariusza Rozwadowskiego, który stara się udowodnić, ze ideologia marksistowska rozumiana jako proba przebudowy swiata jest nadal zywa. Tym razem sila napedowa ma być zdaniem autora tytułowy marksizm kulturowy, gdzie za sprawa stygmatyzacji wartości decydujących o tozsamosci narodow/spoleczenstw, oslabienu ma ulec negocjacyjna pozcja większości. W myśl ideologii marksistów kulturowych całkowitej likwidacji powinno ulec pojecie normy, gdyż to wlasnie normy społeczne/kulturowe sa zrodlem społecznej krzywdy, zamkniecia na nowe, "swiatłe" idee. Nowym "proletariatem" maja być dowolne mniejszości, także seksualne, bo to one sa w najostrzejszym konflikcie (lub z rozmyslem konfliktowane) z obecnymi normami społecznymi.
Uff!
Brzmi interesująco i na czasie?
Wokół nas mnoza się rozne eksperymenty socjalne, tworzone sa nowe wzorce aspiracyjne. Czy sa to proby stworzenia spoleczenstwa nowego typu wziętego bezpośrednio z "Nowego wspaniałego swiata" A. Huxleya?
D. Rozwadowski przypomina pod koniec swojej książki o eksperymencie pod nazwa "kibuc".
Był/jest to nie tylko eksperyment gospodarczy, lecz także, moze nawet większy i bardziej wazny eksperyment społeczny/socjalny.
Warto jest o tym poczytać, zwłaszcza teraz, gdy zaciekle negowane sa wartosci bedace (jeszcze) podstawa funkcjonowania praktycznie wszystkich spoleczenstw.
Ksiazka nie jest wybitna, ale traktuje o faktach/ludziach, o których nie uczono nas na lekcjach historii.
A jest to histora najnowsza, historia, która dzieje tu i teraz.

"Michał Anioł. Miłość i śmierć" (Michelangelo: Love and Death), reż. D.Bickerstaff, GB, 2017, film dokumentalny, kino Muranów 2020.07.12

"Michał Anioł. Miłość i śmierć" (Michelangelo: Love and Death), reż. D.Bickerstaff, GB, 2017, film dokumentalny, kino Muranów 2020.07.12


Film widzialalem wczoraj, wiec wrazenia na szybko i prawie świeżo.
Prawie, bo przecież trzeba uwzglednic dość ciezka noc, kiedy w naszej polityce dudniło i trzaskało, żeby finalnie jednak zadudnic.
Dudnilo także kiedy do plexi-urny wpadl mój glos - jestem kontent.

Natomiast nie jestem zadowolony z filmu.
Pomimo tego, ze jest to mój ulubiony cykl, który z przyjemnoscia sledze na ekranie kina Muranow
bodaj trzeci już rok, to moim zdaniem "Michał Anioł. Miłość i śmierć" odbiega od poprzednich filmow. Mowic krotko nie jest tak dobry, ciekawy, wciagajacy.
Sądzę, ze blad realizatorow polega na probie zamkniecia calosci tworczosci Michała Anioła w typowych dla tego cyklu 90-ciu minutach projekcji. Zbyt krotko, żeby szczegolowo opisac dokonania giganta renesansu jakim był Michał Anioł. Każdy kierunek w którym tworzyl: rzeźba, malarstwo, architektura naznaczyl swoim geniuszem i kazda z tych dziedzin jest warta tego by poswiecic jej oddzielny 90-cio minutowy film.

Być może mój chłodny odbior filmu związany jest z faktem, ze jako nastolatek przeczytałem i nadal nosze w pamięci doskonałą ksiazke Karola Schulza "Kamień i cierpienie", która stala w domowej bibliotece rzucajc się w oczy z racji sporego formatu, czerni zewnetrznej obwoluty. Książka w dużej mierze jest fikcja, ale długie i burzliwe zycie Michała Anioła, jego genialna twórczość plastycznie opisane na tle ówczesnych Włoch, Florencji, Watykanu pelnych intryg, spiskow, knowań to literatura, która mogła służyć Danowi Brownowi jako inspiracja do napisania "Kodu Leonarda da Vinci".

Film jest bladziutki. Szybko przemyka, wręcz slizga się po kolejnych dziełach Michała Anioła. Nie zaglebia się w fascynujący swiat florenckich i watykańskich intryg, a przecież to wlasnie rzadzacy Florencja Medyceusze, ówczesne skrzyżowanie mafiozów z czebolem, byli głównymi mecenasami artysty. To ich pieniądze/zlecenia (i oczywiście geniusz Michała Anioła) uczyniły z niego pierwszego być może celebryte (już za jego zycia napisano dwie jego biografie, o których powstanie zabiegal i nadzorowal), którego slawa dotarala do Watykanu skąd także zaczely płynąć zlecnia i pieniądze.
Nie dowiadujemy się o szczegółach tworzenia poszczególnych dzieł, użytych technikach rzeźbiarskich, sekretach składu farb i przyczynach dla których Kościoł zgodził się na eksponowanie, afiszowanie wręcz golizny malowanych i rzeźbionych postaci.

Film nie wnosi wiele nowego do "normalnej", szkolnej wiedzy o Michale Aniele.
Dowiadujemy się, ze wielkim artystą był i basta!
Zgoda.

Puchar Polski MTB XCO, BikePark Kazoora, Warszawa, 2020.07.4/5, rowerowe

Puchar Polski MTB XCO, BikePark Kazoora, Warszawa, 2020.07.4/5, rowerowe

Pierwsza edycja Pucharu Polski czyli wreszcie duze sciganie. Warszawski Ursynow, BikePark Kazoora, znana miejscowka, która w przeszlosci goscila Mistrzostwa Polski MTB XCO.
Przyjechali prawie wszyscy liczący się w swiatku kolarstwa gorskiego. Nie moglo zabraknąc synka - Maćka (9), który pojechal dobre zawody. Wyscig w którym zajal 4-te miejsce miał dość dramatyczny przebieg. Po dobrym starcie pierwszy sztywny podjazd i od razu problem sprzętowy, który spowodowal, ze z okol 5-tego miejsca "spłynął" na miejsce 25-te. Wygladalo to bardzo źle. Jednak już na 2-gie okrążenie Maciek wjechal jako 5-ty zawodnik w stawce. Potem przesunal się na miejsce 4-te, aby z uporem gonic jadącego na 3-ciej pozycji Karola Ostaszewskiego. Na każdym kolejnym okrazeniu Maciek skracal dystans do Karola. Być może gdyby nie sprzętowy problem na starcie moglby powalczyć o 3-cie miejsce. W rezultacie jak widać na foto wygral Filip Helta przed Krzysztofem Łukasikiem i Karolem Ostaszewskim. Maciek był czwarty.
Pelne wyniki elity mężczyn sa tutaj.

"Zdrajca" (Il traditore), reż. Marco Bellocchio, Brazylia, Francja, Niemcy, Włochy, 2019, film, w kinach

"Zdrajca" (Il traditore), reż. Marco Bellocchio, Brazylia, Francja, Niemcy, Włochy, 2019, film, w kinach

Jak wygladaja kina po okresie zamrozenia?
Jaki film wybrać na sobotni wieczor?
Czy warto ruszac się z domu, jeśli można odpalić Netflix?

Po chwili wahania, decyzja - jednak kino. Nie wszystkie sieci/kina dzialaja, repertuar nie zwala z nog, ale jednak cos można wybrać.
Wybor padl na "Zdrajce" w kinie "Muranów" grany w ramach "Pokazów Nowego Kina Włoskiego".
Spektakularny proces prowadzony przez sędziego Giovanni Falcone w rezultacie którego do wiezienia trafilo wielu znaczących czlonkow wloskiej mafii to praktycznie gotowy material na scenariusz. Do tego pokazowa egzekucja sędziego Falcone, którego samochod wraz z samochodem ochrony i ponad 100 metrowym odcinkiem autostrady wyleciał w powietrze za sprawa gigantycznego ladunku wybuchowego. Mialo to miejsce w roku 1992, historia jest dość swieza, pamiętam ja z prasy.

Film oceniam na 5, czyli sredni.

Wlasnie fakty sa najmocniejsze, najbardziej przemawiaja do wyobraźni. Reszta nie porywa. To solidne kino, ale mam wrazenie, ze można było opowiedzieć te historie inaczej, lepiej. Może lepsza bylaby konwencja paradokumentalna z wieksza iloscia zdjęć dokumentalnych wlasnie?
Bardziej podobala mi się "Gomorra", która daleka była od stylistyki "Ojca chrzestnego" i mitu "szlachetnego bandziora", którym w "Zdrajcy" jest skruszony mafioso Tommaso Buscetta.
Ale, ale...
Zawsze warto jest zobaczyć kino inne niż amerykańskie.
Widze, ze w "Muranowie" planowany jest cykl kilku przegladow kinematografii europejskich, w tym "Przeglad Nowego Kina Francuskiego".
Kontynuowany jest także cykl "Wielkie malarstwo na ekranie".
Będzie co ogladac:)